Kraftur
Kraftur í sígildri eðlisfræði eru áhrif sem valda hröðun lausra hluta. Er vigurstærð. Nettókrafturinn sem verkar á tiltekinn hlut getur verið summa margra einstakra krafta sem verka á hlutinn. SI-mælieining er njúton, táknuð með N.
Lögmál Newtons fjalla um krafta og áhrif þeirra á hluti. Annað lögmál Newtons skilgreinir kraft, sem fyrstu afleiðu skriðþunga:
þar sem F er kraftvigur, m massi, v hraði og t tími.
Ef massi og hröðun hlutar eru þekkt er algengast að reikna kraftinn, sem á hann verkar með:
- F = m a,
þar sem a er hröðunin.
Kraftur, sem verkar utan massamiðju hlutar myndar snúningsvægi, sem hefur tilheygingu til að snúa hlutunum um s.n. snúningsás.
Í nútíma eðlisfræði er oftast talað um kraft sem víxlverkun einda með tilstuðlan annarra einda. T.d. er kjarnakrafturinn leiddur á milli kjarneinda með tilstuðlan miðeinda, rafsegulkrafturinn á milli hlaðinna agna að tilstuðlan ljóseinda og því vilja sumir eðlisfræðingar halda því fram að til séu svokallaða þungeindir sem eiga að leiða þyngdarkraftinn.